Stress

Kopje onder; hoe de prestatiemaatschappij leidt tot stress en burn-out.
Opgebrand, uitgeput, leeg, burn-out… Het zijn geen termen die je vaak tegenkomt op ‘sociale’ media, waar de zon altijd lijkt te schijnen. Toch worstelen heel wat mensen dagelijks met deze gevoelens.
Daar voor uitkomen en hulp zoeken blijkt echter nog altijd een groot taboe.
Als je kopje onder dreigt te gaan in onze prestatiemaatschappij, wat kun je daar dan aan doen?
Stap een willekeurige boekhandel in en je struikelt over de zelfhulpboeken. Het fanatisme waarmee we het geluk zoeken kent geen grenzen.
Toch vallen we bij bosjes om. Ruim 50 procent van het werkverzuim onder jongeren wordt veroorzaakt door werkstress. Ook worstelen heel wat vrouwen tussen de 25 en 35 jaar met oververmoeidheid door te hoge werkdruk.
Wie psychische en lichamelijke klachten die hierdoor ontstaan te lang negeert, raakt overspannen of zelfs opgebrand. Jaarlijks lopen heel wat mensen het risico op een burn-out en andere werk gerelateerde psychische ziektes.
We blijven zo lang rennen, springen, vliegen, duiken en vallen dat we niet meer op kunnen staan. Waarom doen we onszelf dat aan?

Terug naar de basis. Dít is stress
Vanuit biologisch oogpunt is stress een reactie op een bedreigende situatie. In zo’n situatie zet ons brein twee systemen in werking, die zorgen voor een ‘vecht- of vluchtreactie’. Adrenaline en cortisol stomen ons lichaam in een mum van tijd klaar voor actie; de spieren spannen zich aan, de bloeddruk en de hartslag schieten omhoog. De pupillen worden groot en al het bloed stroomt van de organen naar de spieren. Het gekke-buik-gevoel wordt veroorzaakt doordat de spijsvertering op een laag pitje komt te staan. En last but not least: we beginnen te zweten.
Deze vecht-of-vlucht reactie zorgde dat onze betovergrootouders zich snel uit de voeten konden maken, bijvoorbeeld als ze een leeuw tegenkwamen. Voor de moderne mens komt het van pas als we niet goed uitkijken met oversteken, een stuurfout maken of als we daadwerkelijk worden aangevallen.
Maar volgens stressonderzoeker Robert Sapolsky (Why zebras don’t get ulcers) schakelen we deze reactie vandaag de dag verkeerd in. Te veel, te lang, en voor zaken waarbij lichamelijke reacties weinig tot geen nut hebben.
We hebben er geen voordeel bij met een bonzend hart en zweterige oksels een presentatie te houden, met een massa energie in de file te staan of met dat rare-buik-gevoel om salarisverhoging te vragen.

We zijn massaal de uitknop kwijt
Langdurige stress zorgt ervoor dat we altijd ‘aan’ staan. Onze reservevoorraad energie gaat er veel harder doorheen dan nodig. Stresshormonen zorgen voor slaapproblemen (waardoor die voorraad niet wordt aangevuld), energie om ons immuunsysteem op peil te houden is er op den duur niet meer. Daardoor worden we vaker ziek en blijven we dat langer. Kortom: we raken in een neerwaartse spiraal die uiteindelijk leidt tot overspannenheid of burn-out.
Stress expert Albert Sonnevelt omschrijft burn-out als er ‘emotioneel en lichamelijk compleet doorheen zitten’. De accu is leeg en opladen lukt niet. We ervaren emotionele uitputting, depersonalisatie en gevoelens van afnemende competentie.
Grote boosdoener is volgens de meeste specialisten onze prestatiemaatschappij, waarin prestaties altijd meetbaar en zichtbaar moeten zijn.
Dat begint al op school met de beoordeling door middel van cijfers. Het schoolsysteem is erop gericht ons er zo goed en snel mogelijk doorheen te walsen. Levenslessen leren we er niet.
Na ons afstuderen moeten we niet alleen excelleren op ons werk, maar ook daarbuiten. Want om succesvol te kunnen jobhoppen moeten we onszelf zo goed mogelijk positioneren in de markt. Daarom zijn we per week 82 uur bereikbaar voor ons werk. Daarnaast zorgen we voor ons gezin, trainen we voor een triatlon en staat alles in het teken van persoonlijke ontwikkeling. Op sociale media showen we hoe goed we al die ballen hoog kunnen houden.
Omdat we zo veel tijd en moeite steken in ons werk verwachten we daar iets voor terug. Erkenning, geld en voldoening. Maar dat krijgen we niet altijd. Dat zorgt voor frustraties. Daarnaast moeten we dealen met een doorgeslagen flexibele arbeidsmarkt, keuzestress en ons systeem dat het hoge aantal prikkels dat we op ons afgevuurd krijgen simpelweg niet kan verwerken.
Waar het allemaal op neerkomt: we zijn onzekerder dan ooit over onze plaats in de maatschappij. Daar reageert ons brein op met de klassieke vecht- of vluchtreactie. Een reactie die ons op den duur uitput en waar we depressief van raken. Naar verwachting is depressie in 2020 volksziekte nummer 1.

Hoe ga je de stress te lijf?
``Door al het piekeren tijdens stress, zorgt je lichaam ervoor dat er energie vrijkomt. Die energie is bedoeld om actie te ondernemen, de situatie te veranderen. Maar bij chronische stress is dat moeilijk en blijft die energie vaak opgekropt.``
``Het is dus belangrijk om iets met de overtollige energie te doen. Ga sporten, wandelen, doe aan muziek of zoek een nieuwe hobby. En slaap en eet regelmatig. Praat over wat je dwars zit. Doe dus iets waar je je opgekropte energie in kwijt kunt.``
Heb je extra hulp en motivatie nodig om jouw probleem aan te pakken, om meer te bewegen, om eens tot rust te kunnen komen, dan kan hypnose jou daar zeker in begeleiden , na een paar sessies zal je merken dat er een heel andere wereld voor je opengaat, maak vandaag nog jouw afspraak bij Hypnose-Lede voor een stressvrij leven